Tanie sterydy online, sklep, opinie, opisy sterydów, porady

Sterydy - opis, historia

„Citius, altius, fortius”

 

Szybciej , wyżej , mocniej! Korzenie dopingu (sterydy) sięgają poza ramy naszej ery… już w około 486 (V-VIw p.n.e) pojawiają się pierwsze wzmianki o środkach dopingujących (naturalne sterydy). Spostrzegawczość, znajomość roślin, korzeni i innych, opłaciła się naszym przodkom. Od czasów najdawniejszych ludzie stosowali różnorodne metody i środki, które miały im zapewnić przewagę nad przeciwnikiem. W sporcie osiągnięcie tego celu jest możliwe dzięki zwiększeniu masy mięśniowej – ilości włókien, liczby mitochondriów, komórek satelitarnych, receptorów androgenicznych i wielu innych, co za tym idzie zwiększeniu siły i wytrzymałości fizycznej, odporności psychicznej, zdolności do koncentracji, opóźniania i zmniejszania objawów zmęczenia. Jak i bardziej wrodzonych przymiotów regeneracji – predyspozycji osobniczych restytucji powysiłkowej, budowy i potencjału genetycznego – typu budowy ekto, endo czy mezomorficznej. Doping i sterydy spełnia tu bardzo ważną rolę ponieważ determinuje większość procesów życiowych, o których wyżej wspomniałem.

Cele te zazwyczaj osiągnąć można, poprzez systematyczne i przemyślane treningi, połączone z odpowiednio zbilansowaną dietą jak i różne techniki psychologiczne. Ludzie chcący osiągnąć więcej i szybciej sięgają po sterydy – profesjonalny sport czy kulturystyka wyczynowa jest bez nich jak „muzyka bez instrumentów” Wymagają tego nie tylko sponsorzy ale i cała presja otoczenia zwracająca uwagę tylko na doskonałe sylwetki możliwe do uzyskania jedynie drastyczną ilością sterydów.

Szeroko pojęty ”Doping” nie zawsze był czy jest zły, bo jeśli mowa np. o trybunie pełnej ludzi skandujących dla swojego idola to nie ma w tym nic złego. Poza tym większość tych środków stosowanych jest podczas restytucji powypadkowej, pourazowej np. w klinikach, szpitalach; w latach 70-80 ludzi leczono w znaczącej ilości właśnie popularnymi sterydami (które wówczas miały być doskonałym panaceum) Jak wiadomo ciągłe narażanie organizmu na obciążenia mechaniczne i to nie byle jakie uszkadza ścięgna, stawy, mięśnie i inne „organele” tak że sama podaż substancji odżywczych z otoczenia już nie wystarcza. Tutaj pojawia się rola dopingu – stymulowanie ich syntezy! Większość środków SAA (sterydów) jest po prostu lekami. Stosowane w ilościach farmakopealnych nie wywołujących olbrzymich przyrostów czy skutków ubocznych a jedynie działających leczniczo. Kulturystyczne dawkowanie znacznie przewyższa dawkowanie zalecane przez producentów stwarzając tym samym nowe – silniejsze potencjały działania dla środka. Stosowanie SAA (sterydów) powoduje niejednokrotnie skutki uboczne ze względu na pustoszenie naszego organizmu.

Na etapie drastycznie zwiększonych dawek niejednokrotnie powodują:

• zmiany psychiczne,
• feminizacje,
• choroby sercowo-naczyniowe,
• ginekomastie(progesteronową/estrogenową),
• zahamowanie czynności niektórych narządów bądź ich upośledzenie,
• bóle głowy/brzucha,
• problemy z nerkami, wątrobą,
• powoduje impotencję,
• wysokie ciśnienie krwi,
• trądzik,
• retencje (zatrzymywanie) wody i soli,
• problemy z prostatą itd

Rzecz jasna ze skutkami ubocznymi można sobie skutecznie radzić niwelując je znacznie bądź praktycznie zmniejszając do zera poprzez umiejętne dawkowanie środków czy stosowanie innych „osłonowych” czy „odblokowujących” przykładowo finasteryd przy wypadaniu włosów bądź HPTA (oś przysadkę/mózgowie/jądra) reaktywować można poprzez stosowanie np. gonadotropiny (HCG np. pregnyl, biogonadyl)

W przypadku środków z grupy SERM (selektywny modulator receptora estrogenowego) np. preparat nolvadex, clomid możemy skutecznie walczyć z ginekomastią estrogenową bądź progesteronowi stosując bromokryptynę. Analogicznie np. z hepatoksycznością środków – stosowanie osłonek typu fosfolipidy – esseliv, essentiale forte, liv52, hepatil, sylimaryna itp; pozwala znacznie zmniejszyć szkodliwy wpływ sterydów na wątrobę zwiększając np. zdolności regeneracyjne hepatocytów.

Sterydy i doping w czasach nowożytnych stały się nieodłączną częścią sportu wyczynowego

Około 100 lat temu zaczęto stosować takie środki dopingujące, jak alkohol, kokaina, kofeina, a wraz z postępem wiedzy fizjologicznej, biochemicznej i farmakologicznej ta lista systematycznie się wydłużała. W latach pięćdziesiątych do sportu wkroczyły sterydy anaboliczne i od tamtej pory, mimo coraz ostrzejszych działań zmierzających do wyeliminowania dopingu, staje się on problemem coraz poważniejszym. Według Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, każda substancja obca dla organizmu, również leki, lub substancje fizjologiczne, ale użyte w nieprawidłowej dawce lub zastosowane niefizjologiczną drogą z zamiarem sztucznego lub nieuczciwego podwyższenia sprawności, powinna być uważana za doping.

Zgodnie z tą definicją, istota dopingu sprowadza się do nieuczciwego zamiaru, co niełatwo udowodnić. Dlatego Międzynarodowa Federacja Medycyny Sportowej uściśliła ją tak, że nie pozostawia żadnych możliwości interpretacji. Według niej, doping w sporcie jest świadomym lub nieświadomym stosowaniem przez sportowców środków lub metod zabronionych przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. A są zabronione, ponieważ osiągnięcie za ich pomocą przewagi nad rywalami jest nieetyczne, a ponadto może szkodzić zdrowiu.

Teraz trochę ścisłej charakterystyki rodzajów dopingu i sposobów jego stosowania jest wiele (enteralne, parenteralne) czyli np. doustne, injekcyjne, inhalacyjne itd) doping farmakologiczny, polega na podawaniu biologicznie czynnych związków chemicznych, których użycie nie jest uzasadnione leczeniem zawodnika, fizjologiczny zaś polega na wymianie płynów ustrojowych, zwłaszcza krwi, przeszczepach tkanek (mięśni i ścięgien), stosowanie szkodliwych dla zdrowia zabiegów takich jak zbijanie masy poprzez chirurgiczne usuwanie tkanki tłuszczowej w końcu genetyczny – polegający na modyfikacji kodu genetycznego zawodnika, np. poprzez stosowanie wirusów; obecnie jest on niemożliwy do wykrycia, ale rzadko stosowany ze względu na wysokie koszty. Nie umiejętnie stosowany może wywoływać śmierć , bądź kalectwo. Niektóre współczesne metody dopingu stosowane pod ścisłą kontrolą specjalisty są niezwykle trudne do wykrycia, a umiejętnie stosowane wcale nie muszą powodować ujemnych efektów zdrowotnych, przynajmniej w okresie aktywności sportowej.

Ich efekty uboczne mogą się jednak ujawnić już po zakończeniu kariery sportowej, gdyż bezpieczeństwo większości stosowanych metod i środków dopingowych nie jest tak dobrze przebadane jak dostępne na rynku legalne środki farmakologiczne. Istnieją bezpieczne i sprawdzone sterydy tworzone z myślą o sportowcach jednakże są one drogie i praktycznie rzecz biorąc nie powodują zauważalnych – satysfakcjonujących efektów, dopiero połączenie ich z innymi wywołuje synergizm i jakieś tam pozytywy.

Jako Polacy możemy pochwalić się świetnymi sterydami jelfy – polskim metanabolem rozsławionym na całym świecie znanym jako dianabol (metandienonum) czy tam bionabol, naposim, scanbech i inne. Popularne środki to testosteron – zależnie od okresu aktywnego półtrwania - bezestrowe np. zawiesiny o handlowej nazwie agovirin, jednoestrowe np. formant, acetat, propionan, enantan, cypionat – testosterone propionate, enhatate np. polski prolongatom i kilku estrowe tzw. „mixy” – polski omnadren, zagraniczny sustanon itp.

Nandrolony – krótki, długi (fenylpropionat-phenylpropionate, dekanian-decanoate), czyli np „superka” superanabolon Czeskiej Spofy, polski czy np. deca-durabolin Organonu. Ponadto wiele ,wiele innych substancji, wymienię już bez nazw handlowych – equipse – boldenon, winstrol - stanzolol, t3 (trójjodotyronina), insulina , hgh – somatotropina, oxymentholon – anapolon ,trenbolon robiony z finaplixu i inne weterynaryjne „cuda” czy łagodniejsze oxandrolon itp…

Krótko reasumując SAA (sterydy) są złożonymi związkami, których cząsteczki zawierają atomy węgla tworzące cztery połączone pierścienie, przy czym trzy z nich mają po 6 atomów węgla czwarty zaś 5atomów.